Ο γέρο πεύκος μου ειπε

από **harry_potter** Δευ 21 Ιαν 2008, 21:21

«O Γέρο πεύκος μου είπε»

Μια φορά και ένα
καιρό είχα πάει στο δάσος για πικνίκ. Κυρίευε το τσουχτερό κρύο. Είχα αδειάσει
όλο το μεγάλο και πλούσιο καλάθι με φαγητό που μου είχε ετοιμάσει η μητέρα μου
πριν φύγω. Πολλοί λένε πως η μαγευτική
και πλούσια φύση σου ανοίγει την όρεξη. Δεν έχουνε και άδικο. Ας μην τα
πολυλογώ έφτασε βραδάκι είχα ξαπλώσει και κοίταζα τον ουρανό. Είχε πανσέληνο,
τα αστέρια έλαμπαν ήταν τόσο πυκνά και τόσο μεγάλα. Σχημάτιζα μερικά σχήματα με
τα αστέρια κάποια στιγμή κοντοστάθηκα γιατί
το σχήμα που είχανε πάρει τα αστέρια ήτανε ενός πεύκου ψιλού και πλούσιου. Εκεί
που ήτανε ο κορμός του είχε ένα στόμα και από επάνω δύο μάτια. Ξαφνικά άκουσα
μια κουκουβάγια πέταξε μακριά από ένα δένδρο συγκεκριμένα ,πεύκο. Τρόμαξα όταν
γύρισα και το αντίκρισα αλλά εκείνο πήρε ένα πλατύ χαμόγελο με χονδρή φωνή μου
είπε: «Μην φοβάσαι , δεν τρώω , όλοι έτσι κάνουνε όταν με βλέπουνε τρέμουν από
το φόβο τους και φεύγουνε. Θέλω παρέα, θέλω σε κάποιον να αφηγηθώ την ιστορία
της τόσο συναρπαστικής ζωής μου, τις εμπειρίες μου . Κανένας όμως δεν θέλει να
με ακούσει» , είπε και άρχισε το κλάμα τον λυπήθηκα και του ανταποκρίθηκα
αμέσως : «Εγώ όμως δεν είμαι έτσι. Πρώτη φορά βλέπω ένα πεύκο να μιλάει και
θέλω πολύ να το ακούσω. Πρέπει να είναι μεγάλη και συναρπαστική εμπειρία να μάθεις την ιστορία ενός γέρου-πεύκου.» .
Για κάποια στιγμή δεν ακούστηκε τίποτα μόνο το θρόισμα των φύλλων και ξάφνου
ακούστηκε το μεγάλο ρολόι που υπήρχε πέρα , μακριά από τα δέντρα αλλά προέξεχε
η κορυφή του. Το κοίταξα και κατάλαβα πως είχα αργήσει, τότε είπα αμέσως «Θα με
συγχωρέσεις αλλά η ώρα είναι περασμένη. Πρέπει να φύγω αλλά θα ξαναέρθω αύριο
το πρωί.» και αμέσως ανταποκρίθηκε ο γέρο-πεύκος. «Σοβαρολογείς ; Είσαι ο μόνος
μου δεν με φοβάται» είπε με μάτια λάμποντας. Έφυγα λοιπόν και έφτασα στο σπίτι
μου, έφαγα και πήγα να κοιμηθώ. Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος.

Ξημέρωσε, θυμήθηκα
ότι θα πήγαινα στο δάσος να ‘δω τον γέρο πεύκο. Ξεκίνησα, περπάταγα αρκετή ώρα
μόνο που δεν θυμόμουνα που ήτανε το μέρος όπου βρισκότανε ο γέρο-πεύκος. Κάποια
στιγμή άκουσα «Από εδώ, εδώ είμαι» γύρισα και αντίκρισα τον γέρο πεύκο. Τότε
του είπα «Έλα πες μου, μου είχες πει ότι θα πεις την ιστορία σου. Έχω μεγάλη
αγωνία να την ακούσω.» είπα και ο γέρο – πεύκος έμεινε άφωνος. Κάποια στιγμή
είπε «Λοιπόν ας ξεκινήσω. Εγώ είμαι ένα πεύκο, συνηθισμένο πεύκο.» είπε και το
διέκοψα «Αφού μιλάς δεν είσαι συνηθισμένο πεύκο» είπα με αναστεναγμό. Τότε
αμέσως ανταποκρίθηκε «Κάνεις λάθος. Όλα τα πεύκα μιλάνε. Λοιπόν ήτανε κάποτε
ένας γέρος άνθρωπος και είχε έρθει μια μέρα στο δάσος. Είχε μαζί του και λίγους
σπόρους, τους έβαλε στο δάπεδο. Έναν εδώ μου είμαι ένα αριστερά μου και ένα
δεξιά μου. Όλα τα γειτονικά μου πεύκα πεθάνανε. Το ένα πεύκο πέθανε από το
τσεκούρι ενός ξυλουργού. Δεν είναι ωραίο να έχεις τέτοιο θάνατο. Το άλλο έπεσε
κάτω από δυνατό αέρα. Πέρασα πολλά βάσανα . Βροχές, μουσσώνες, ανέμους,
καταιγίδες, τυφώνες , κρύα και πολλές ζεστές ημέρες. Κάποια φορά είχε έρθει ένας ξυλουργός και πήγε να με κόψει
αλλά έπιασε καταιγίδα. Κάθε φορά που πήγαινε κάποιος να μου κάνει κακό κάτι τον
σταμάταγε» είπε κλαίγοντας. Αμέσως ανταποκρίθηκα «μην στενοχωριέσαι . Όλοι
περάσανε κάποια βασανιστήρια.» είπα και με διέκοψε « Ήρθε η ώρα να σε
αποχαιρετήσω» είπε χαμογελώντας. Εγώ απορημένος ρώτησα «Τι εννοείς;». Δεν
πρόλαβα να το πω πήρε ένα πλατύ χαμόγελο και έπεσε κάτω. Αμέσως άρχισε να
βρέχει να φυσάει και είδα ξαφνικά ένα σαν φάντασμα . Ήτανε η ψυχή του γέρου
πεύκου. Μου είπε «Μην κλαις. Εγώ είμαι ήτανε καιρός . Ευτυχώς πρόλαβα να πω
κάπου την ιστορία της ζωής μου. Μην στενοχωριέσαι η ζωή συνεχίζετε.» εγώ του
χαμογέλασα ένα εκείνος έφευγε μακριά . Έφυγα και εγώ και πήγα σπίτι μου. Όταν
έφτασα τα έγραψα στο ημερολόγιο μου. Ακόμα και τώρα τα θυμάμαι όλα.