Η γειτονιά και η πόλη. Ο μάγος ερωτεύτηκε..

από **Kassy** Κυρ 17 Φεβ 2008, 23:15

Μια εικόνα έρχεται στο νου μου, και αυτή μυρίζει πόλη, σα χειμερινά χρυσάνθεμα και ένα μείγμα από αρχαίους χρησμούς και ξόρκια απαγορευμένα. Δεν ξέρω πως ξεκινά όλο αυτό, από ποια ξεχασμένη πηγή, από ποια παρθένα με καρδιά γεμάτη έρωτα, από ποιον ιππότη με πανοπλία σμιλεμένη με χρυσό.
Και όμως, δεν υπάρχει μια πόλη αλλά πολλές, και είναι όλες μέσα μας, σαν παραμυθιά του νου, χαμένη στα όνειρα μας, να φτερουγίζει στο στήθος μας. Και στην παλιά γειτονιά μια μεταμόρφωση λάμβανε χώρα, και από την πηγή της αλλαγής αυτής ένας νέος κόσμος γεννιέται. Όλα υπάρχουνε σε κάποιο κομμάτι του μυαλού μας και περιμένουν το χρόνο και τις συγκυρίες για να εισβάλουν στο κόσμο της ύλης και του λειψού πνεύματος.
Όλοι είμαστε και ένα πλάσμα από την άλλη μεριά, και έτσι αυτή η μικρή ιστορία μιλά για ένα ένα νεαρό μάγο και τον ασίγαστο πόθο του για την κοπέλα της άλλης πλευράς, αυτού που αυτός δεν ήτανε.
Λένε ότι μας γοητεύει ότι δεν μπορούμε ποτέ να αγγίξουμε, να γραπώσουμε με τα χέρια μας, και ότι άμα καταφέρουμε ποτέ και το αγγίξουμε, αν το θεωρητικό γίνει πραγματικό, αυτό τότε σαν από μαγεία ανεξήγητη χάνει την αίγλη του, η λαμπρότητα του εξαφανίζεται και ο μύθος γίνεται παιδί θνητό, και από μαγεία αντ'αυτού προσφέρει κλάμα και παράπονο.
Έτσι και ο νεαρός αυτός μάγος είχε παθιαστεί, είχε χαθεί στον πόθο για την κοπέλα αυτήν, ξυπνούσε και κοιμότανε με την εικόνα της ή καλύτερα με την εικόνα του ίδιου να την έχει μέσα του, να έχει γίνει μια συλλογική εικόνα μαζί της, το σύμπαν να μην μπορεί να τους ξεχωρίσει και ακόμη και οι ίδιοι οι θεοί να αποφασίσουν να ενώσουν τις μοίρες τους για πάντα.
Και ξαφνικά η άχαρη ζωή του απέκτησε νόημα, και όλες οι πράξεις του είχανε μια συλλογικότητα, ένα νόημα και σκοπό. Είχε να παλέψει για κάτι, κάτι για να σηκώνεται το πρωί από το κρεββάτι του, κάτι για να ανακατεύει απαγορευμένα υλικά στο μαύρο και βρώμικο καζάνι του, κάτι για να ψάχνει στους αρχαίους τόμους που ο γερο-Τζακ είχε την καλοσύνη να του αφήσει όταν θριαμβευτικά έκανε την αποχώρηση του για τη χώρα της Αβυθυνίας, γελαστός πάνω στον κατακόκκινο δράκο του. Πραγματικό μεγαλείο!
Και έτσι η μέρα του μάγου απέκτησε ρουτίνα, και από το απόλυτο χάος της Ακαδημίας και τον καθημερινό καβγά με τον ανθοπώλη ξάφνου, μέσα σε τρεις νύχτες, μια πανσέληνο και δυο γατιά στα κεραμίδια του γειτονικού κτίσματος ο νεαρός Ουρ έγινε καλοστεκούμενος μάγος. Ξέρετε, από εκείνους που στη βιβλιοθήκη τους έχουν τους τόμους ταξινομημένους ανάλογα με το αντικείμενο και την παλαιότητα τους και το παλιό κρανίο στο μελετητήριο τους είναι πάντα γυαλιστερό και χαμογελαστό από υγεία και φροντίδα..
Και πως έγινε μια τέτοια αλλαγή! Υλικό για μύθους είναι η αλληλουχία των γεγονότων που τελικά θα μας φέρει στο σήμερα και στη μια στιγμή εκείνη πριν το μικρό σύμπαν τιναχτεί στον αέρα!